تاریخچه مربا : اولین بار چه کسی مربا را کشف کرد؟

تحقیق و ترجمه کامبیز

تاریخچه مربا

۵ بهمن ۱۴۰۱

روش‌های مرباسازی با برخی از قدیمی‌ترین روش‌های نگهداری مواد غذایی مرتبط است که قدمت آن‌ها به عصر حجر (حدود ۲.۶ میلیون سال پیش می‌رسد).

در طول عصر حجر (که به عنوان دوره پارینه سنگی شناخته می‌شود) مردم راه‌هایی را برای نگهداری مواد غذایی برای ذخیره سازی کشف کردند تا بقای خود را در زمانی که غذا کمیاب بود آسان‌تر کنند.

نگهداری با استفاده از عسل یا شکر یکی از روش‌های رایج بود و یونانیان باستان نیز از عسل برای نگهداری استفاده می‌کردند. شربت‌های تهیه شده از عسل و شکر برای نگهداری غذا استفاده می‌شد.

عسل هیچ رطوبتی ندارد، بنابراین مواد غذایی موجود در آن را حفظ می‌کند.

اولین دستور مکتوب مربا در اولین کتاب آشپزی شناخته شده ثبت شده است. ” هنر آشپزی” De Re Coquinaria که آن را به مارکوس گاویوس (احتمالا نام مستعار است) نسبت می‌دهند.

قدمت این کتاب به قرن چهارم پس از میلاد در روم می‌رسد. این کتاب شامل بیش از۵۰۰ دستورالعمل است که در بسیاری از آن‌ها از ادویه‌های هندی استفاده شده، همچنین دستورالعملی برای میوه‌های نرم گرم شده با عسل در این کتاب وجود دارد که این مخلوط سرد و ذخیره شده یکی از اولین فرم‌های مربا ایجاد شده در گذشته است.

این نوع مربای اولیه اغلب به عنوان یک غذای لذیذ در پایان غذا سرو میشده است.

در طول جنگ‌های صلیبی (از ۱۰۹۵ تا ۱۴۹۲)، سربازان شکر را از خاورمیانه به اروپای غربی بازگرداندند و به میزان قابل توجهی محبوبیت مربا را افزایش دادند. این کار روند ساخت مربا را بسیار آسان کرد و تولید افزایش یافت.

اولین ثبت ذکر شده از شکر در انگلستان مربوط به سال ۱۰۹۹ است و اغلب به عنوان یک “ادویه جدید” دلپذیر توصیف شده است.

سوابق مربوط به سال ۱۳۱۹ ، شکر موجود در لندن را به قیمت هر پوند دو شیلینگ ذکر می‌کند که تقریبا ۳۶ پوند به ازای هر پوند در پول امروزی است. در آن زمان محبوبیت مربا در سراسر اروپا، به ویژه در میان سربازان و ملوانان افزایش یافت. گفته می‌شود که ژان آرک قبل از نبرد به نشانه شجاعت “مربای به” می‌خورد که بعد از آن ملوانان شروع به ذخیره مربا در کشتی‌های خود برای سفرهای طولانی می‌کردند. همچنین در همان حین مردم شروع به پی‌بردن ارتباط بین ویتامین C و اسکوربوت کرده بودند و میوه‌های نگهداری شده در شکر بهتر از عدم مصرف میوه بود.

نوستراداموس اخترشناس و پزشک فرانسوی یکی دیگر از عاشقان معروف مربا بود، به طوری که حتی رساله‌ای نیز در این باره نوشت.

“رساله آرایش مربا” او در سال ۱۵۵۵ منتشر شد. تاریخ نسخه خطی به ۱۵۵۲ میرسد. این کتاب بر اساس دانشی است که نوستراداموس قبل از شروع تحصیل برای دکترای پزشکی در مونپلیه در ۱۵۲۹ به دست آورده است.

“کتاب آشپزی پزشکی” حاوی دستورالعمل‌هایی برای میوه گیلاس، انواع مربا، ژله به، کنسرو گلابی و همچنین دستورالعمل‌هایی برای درمان طاعون یا حتی جلب عشق است. اعتقاد بر این است که اولین مارمالاد در سال ۱۵۶۱ توسط پزشک مری، ملکه اسکاتلند اختراع شد. او از پرتقال له شده و شکر به عنوان درمانی برای بیماری دریازدگی استفاده کرد، هرچند که کتاب قبلی نوستراداموس حاوی دستور العملی برای پوست پرتقال شیرین شده بوده است.

لوئی چهاردهم فرانسه از سال ۱۶۴۳ تا زمان مرگش در سال ۱۷۱۵ سلطنت کرد. گفته می‌شود که او به قدری به مربا علاقه داشت که اصرار داشت که مربا را برای تمام کردن هر وعده غذایی بیرون بیاورند و بر روی ظروف نقره‌ تزئیین شده به نمایش بگذارند و با قاشق‌های نقره سرو کنند.

شکر در این دوره هنوز ارزان نبود، بنابراین می‌توانست راهی برای او باشد تا ثروتش را به نمایش بگذارد و در پایان یک جشن با شکوه، نقطه‌ای برای گفت و گو باشد. مرباهای لویی چهاردهم با استفاده از میوه‌های باغ کاخ ورسای، از جمله میوه‌های استوایی مانند آناناس تهیه می‌شده است.

در حالی که مربا در میان طبقات بالا محبوب بود، تولید مربا و کنسرو در مقیاس بزرگ تا زمان کشف پاستوریزاسیون امکان پذیر نبود. باور کنید یا نه، می‌توانیم تا حدی از رهبر نظامی فرانسوی ناپلئون بناپارت برای تولید گسترده مربا تشکر کنیم.

در سال ۱۷۸۵، ناپلئون برای هرکسی که بتواند راهی برای نگهداری مقادیر زیادی غذا برای سربازان درحال حرکت پیدا کند، جایزه تعیین کرد. مخترع “نیکلاس آپرت” برنده این جایزه شد.

او متوجه شد که جوشاندن غذا در دمای بالا و سپس نگهداری آن در ظرف در بسته از هوا آن را ایمن نگه‌می‌دارد. او به عنوان ” پدر کنسرو کردن” شناخته می‌شود و روش‌های او این امکان را فراهم آورد که انواع مختلف غذا در ظروف نگهداری شوند.

این یافته‌ها سپس توسط لوئی پاستور، که در قرن آینده به توسعه پاستوریزاسیون ادامه داد، بر اساس آن ساخته شد.

“جان چپمن” (ملقب به جانی اپلسید) یکی از پیشگامانی بود که به آوردن مربا به ایالات متحده کمک کرد. او در طول دهه ۱۸۰۰ در بخش‌های وسیعی از غرب میانه ایالات متحده درختان سیب کاشت، با این امید که مردم خود سیب زمینی و کنسرو بسازند.

“جروم مونرو اسماکر” از اوهایو، تنها یک نفر بود که این کار را انجام داد و او در سال ۱۸۹۷ یک آسیاب سیب با میوه‌های درختانی که چپمن کاشته بود افتتاح کرد. پس از چند سال، او و همسرش شروع به تهیه کره سیب (نوعی سس سیب شیرین که با شکر درست می‌شود) کردند که از یک واگن اسب میفروختند.

در سال ۱۹۱۸ ، شرکت آمریکایی Welch’s شروع به تولید اولین محصول مربای خود به نام Grapelade کرد. کل موجودی آن توسط ارتش ایالات متحده خریداری شد و در طول جنگ جهانی اول برای سربازان ارسال شد و سربازان پس از بازگشت، مقدار بیشتری از محصول را درخواست کردند.

در سال ۱۹۲۳ “ولش” ژله انگور با نام Concord خود را روانه بازار کرد که هنوزهم موجود است.

سهمیه بندی و تأثیر کلی جنگ جهانی دوم به نگرانی زیادی در مورد کمبود مواد غذایی منجر شد، اما این اعضای مؤسسه زنان بودند که به کمک آمدند.

در سال ۱۹۴۰ به آن‌ها کمک مالی ۱۴۰۰ پوندی برای خرید شکر برای مربا داده شد. این بدان معناست که می‌توان مقدار زیادی از میوه را در مدت زمان طولانی‌تری نگهداری کرد تا اطمینان حاصل شود که هیچ چیز هدر نمی‌رود.

مراکز نگهداری در آشپزخانه‌های مزرعه، دهکده‌ها و حتی سوله‌ها راه‌اندازی شد که عمدتا توسط داوطلبان جامعه اداره می‌شد. بین سال‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۴۵، بیش از ۵۳۰۰ تن میوه نگهداری شد و به بیش از ۱۶۰۰ تن مربا تبدیل شد.

این بود بررسی کشف مربا در تاریخ تا به امروز.

منبع : freshways