چندین مطالعه نشان داده است که عصاره گل گاوزبان با کاهش التهاب و تورم در مجاری تنفسی می تواند به تسکین علائم آسم کمک کند.  همچنبن مصرف روزانه ی این روغن و روغن سیاه دانه به مدت ۳ هفته، توانست التهاب را در ۳۷ نفر که مبتلا به آسم بودند کاهش دهد.  مطالعه ۱۲ هفته ای دیگری روی ۴۳ کودک، نشان داد که مصرف مکملهایی که حاوی روغن گل گاوزبان، همراه با ترکیبی از سایر مواد مانند روغن ماهی، ویتامین ها و مواد معدنی هستند، می تواند التهاب و علائم آسم را کاهش دهد.  با این حال ، مشخص نیست که آیا این گیاه به طور خاص مسئول اثرات مفیدی است که در این مطالعات مشاهده شده است یا خیر. از طرف دیگر، یک مطالعه بر روی ۳۸ نفر نشان داد که ۳ بار در روز مصرف ۵ میلی لیتر از عصاره این گیاه، علائم آسم را بهبود می بخشد اما التهاب را در مقایسه با گروه کنترل شده ی دیگر، کاهش نمی دهد.

بنابراین، تحقیقات بیشتری برای ارزیابی تأثیر عصاره آن بر آسم و التهاب لازم است.

روغن گل گاوزبان حاوی مقادیر بالایی از اسید گاما لینولنیک (GLA) است. گاما لینولنیک یک اسید چرب است که با ساختار و عملکرد پوستی شما یکپارچه است.  روغن گل گاوزبان دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است که می تواند به بهبود زخم کمک کرده و به صورت طبیعی آسیب پوست را ترمیم کند.

برخی تحقیقات نشان داده است که این گیاه ممکن است برای چندین بیماری شایع پوستی، از جمله درماتیت آتوپیک مفید باشد. (درماتیت آتوپیک، نوعی اگزمای پوستی ارثی است که می تواند یک خانواده را درگیر کند.  آتوپیک یک کلمه یونانی به معنای “عجیب” و درماتیت به معنای “التهاب پوستی” است)

در یک مطالعه که روی کودکان انجام شده بود نشان داد که، پوشیدن زیر پیراهنی نخی که هر روز به مدت ۲ هفته در روغن این گیاه خوابانده شده باشد، به طور قابل توجهی باعث بهبود قرمزی و خارش پوست در ۳۲ کودک مبتلا به درماتیت آتوپیک می شود.

گفته می شود، در یک بررسی گسترده از ۲۷ مطالعه، مشاهده شده است که مکمل های روغن این گیاه در حالت خوراکی برای تسکین علائم اگزما موثر نیستند.  برای تعیین اینکه چگونه این روغن از طریق خوراکی یا موضعی تجویز شود، باید بررسی های بیشتری انجام شود.

خلاصه:
مطالعات نشان می دهد که این گیاه ممکن است به کاهش التهاب، کاهش علائم آسم و بهبود سلامت پوست کمک کند.

1. مانند سایر روغن های اصلی، این روغن نباید خورده شود بلکه باید به صورت موضعی استفاده شود.
2. قبل از استفاده حتما با یک روغن حامل مانند روغن نارگیل یا آووکادو آن را رقیق کنید تا از آسیب به پوست جلوگیری شود.
3. باید با استفاده مقدار کمی از آن روی پوست و بررسی هرگونه عکس العمل نا خواسته، آزمایش انجام دهید.
4. می توانید مکمل های ژلی آن را در بسیاری از فروشگاه های بهداشتی و داروخانه ها پیدا کنید، به طور معمول در دوزهایی از ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم در دسترس قرار می گیرند.
5. چای های بسته بندی شده این گیاه نیز در فروشگاه ها موجود است که می توان آن ها را در آب داغ فرو برد و یک فنجان گرم چای درست کرد.
6. مکمل گاوزبان ممکن است با عوارض جانبی خفیف همراه باشد، از جمله مشکلات گوارشی مانند گاز، نفخ و سو هاضمه.
7. در موارد نادر نشان داده شده است که مصرف مقادیر زیاد روغن گل گاوزبان، عوارض جانبی جدی تری از جمله تشنج را ایجاد می کند.
8. این مکمل ها همچنین ممکن است با برخی داروها از جمله داروهای رقیق کننده خون نیز تداخل داشته باشند.
9. به خاطر داشته باشید که این گیاه حاوی آلکالوئیدهای پیرولیزیدین (PA) است. ترکیباتی که می توانند برای کبد سمی بوده و ممکن است در رشد سرطان نقش داشته باشند. با این حال، این ترکیبات بیشتر در طی فرآوری حذف می شوند و مکمل های این گیاه بدون PA به طور گسترده ای در دسترس هستند. با این وجود، به یاد داشته باشید که مکمل ها توسط سازمان غذا و دارو تنظیم نمی شوند. به همین دلیل، بهتر است محصولاتی را خریداری کنید که توسط شخص ثالث از نظر کیفیت آزمایش شده است.
10. این گیاه را نباید کسانی که مشکلات کبدی دارند و زنان باردار یا شیرده استفاده کنند.
11. سرانجام، اگر از هر دارویی استفاده می کنید یا شرایط بیماری زمینه ای دارید، حتما قبل از مصرف مکمل با یک متخصص صحبت کنید.

خلاصه:
روغن گل گاوزبان باید رقیق شده و به صورت موضعی استفاده شود. مکمل این گیاه ممکن است باعث عوارض جانبی خفیف از جمله مشکلات گوارشی شود. کسانی که مشکلات کبدی دارند و زنانی که باردار یا شیرده هستند باید از استفاده ی گل گاوزبان خودداری کنند.